Zo'n 80 km ten noorden van Cairns ligt de Daintree river. Deze rivier is alleen over te steken met een enigszins overprijsde ferry (28 dollar retour voor 10 minuten varen), maar het is het meer dan waard want je kunt er overnachten. Na de oversteek ben je in het Daintree nationaal park. Het nationaal park bevind zich aan de kust en is een van de laatste stukjes regenwoud in Australië. In dit park waan je je in en andere wereld. Wij moesten beide denken aan de Bush in de Burgers Zoo waar het ze blijkbaar goed gelukt is om het regenwoud na te maken. Het ruikt raar, er staan andere bomen, het is vochtig, etc.

Voor de eerste overnachtingen zijn we naar en backpackers camping gegaan. Hier is het betaalbaar en heb je wat aanspraak. Vanaf de camping konden we zo het strand op. Dit stand (Myall beach) ligt naast het beroemde Cape Tribulation beach waar captain Cook strandde op de riffen en als eerste zag dat Australië (toen nog Nieuw Holland) niet alleen maar dorre woestenij was.

Deze stranden zij werkelijk waar prachtig. Palmbomen en allerlei andere planten markeren het einde van een parelwit strand. Kleine krabbetjes maken patronen van bolletjes op het strand waardoor je je bijna bezwaard voelt om er overheen te lopen.

Myall beach wordt aan de ene kant begrensd door Cape Tribulation en aan de andere kant door de monding van Myall Creek. Iemand van de camping waaraan we vragen wat we hier in de buurt kunnen doen zegt dat we en mooie wandeling kunnen maken over het strand maar de monding waar schijnbaar een aantal krokodillen leven. Dat blijkt inderdaad zo te zijn en voor het eerst in ons leven zien we wilde krokodillen van een meter of 4 waardoor we toch iets minder gerust aan de waterkant staan. We zagen enkel de rug dus het zijn helaas geen spectaculaire foto's geworden.

Op de terugweg lopen we lekker met de voetjes in het water, dat precies de juiste temperatuur heeft, wanneer Marion plots een rog ziet zwemmen in ondiep water. Waarschijnlijk was het een Stingray want een dag later zagen we er nog één waarvan we zeker zijn dat het en Stingray was.

Grenzend aan de stranden zijn hier ook meerdere 'boardwalks' uitgezet waar je op planken een route aflegt door de mangrove en het regenwoud. Tijdens deze route kwamen we een allerlei vlinders en rupsen tegen, hagedissen en heel veel vogels. Over vogels gesproken, tijdens ons ontbijt werden we gestoord door en stel kaketoes die in de bomen boven ons ook aan het ontbijten waren, dat zie je ook niet elke dag.

Omdat zo'n boardwalk maar 1 a 2 km is en we toch ook en flinke tocht wilde maken gingen we op zoek naar en andere wandelroute. Het enige die er was, was Mount Sorrow. Overal op de bordjes en de foldertjes stond dat het een stijle klim is, dus een mooie uitdaging. Nou, het was stijl! Maar ook erg mooi en een overwinning als je uiteindelijk boven komt! Het was een tocht van 3.5 km met bijna 700 hoogte meters en wat spierpijn tot gevolg.

Hierna hadden we wel een dag rust verdiend. We zijn ondertussen op de kampeer plek van het nationaal park zelf gaan staan. Hier zijn minder voorzieningen maar je staat wel midden in de natuur op nog geen 20 meter van het strand! Er hangt een bord met welke dieren je hier kunt tegen komen, wat knaagdieren, vogels en... een veraan. Niet zomaar één maar een 'Lace Monitor' die zich schijnt te voeden op insecten, knaagdieren, reptielen en dood vlees weet het boord ons te vertellen. In Nederland heb je zulke borden ook hangen in natuurgebieden en mag je van geluk spreken als je er iets van ziet. Hier werkt dat blijkbaar anders want kort na het ontbijt komt er een veraan langs wachelen. Wat opvalt is dat hij zijn staart kwijt is. Aan de eind te zien al en tijdje want het is redelijk genezen. Met staart zou hij al gauw 1.5 meter zijn geweest, nu nog 'maar' 1 meter. Hij is erg indrukwekkend en bestudeerd onze spullen met zijn gespleten tong of er iets eetbaars tussen zit. Na een tijdje sjokt hij net zo nonchalant als hij gekomen is, weer het regenwoud in.

Hoe mooi en aantrekkelijk de zee hier ook is, we gaan er niet te ver in. Zeker na het zien van de Stingrays, stingers (kwallen met 3 m lange onzichtbare tentakels die de ergste pijn die je je maar kunt voorstellen veroorzaken) en krokodillen die ook nog wel eens en plonsje in zee willen maken. Om toch en beetje af te koelen in dit tropische klimaat kregen we de tip om naar Mason's swimming hole te gaan. Wij verwachtte er een letterlijk gat met water tegen te komen maar niets was minder waar. De bordjes leidde ons een klein stukje de bush in waarna we ons in een waar paradijs bevonden. Er stroomde een rivier en op de diepste plek hing en slinger touw waarmee je de rivier in kon plonzen. De zon schijnt er op het water en de eerste stap die je in het water zet is net iets te verfrissend maar na gewend te zijn is het er heerlijk.

Aangezien we in het regenwoud geen internet hadden zal dit pas op de website verschijnen zodra we weer in de bewoonde wereld zijn. Vanaf dat zullen we richting Atherton gaan waar de Tablelands erg indrukwekkend zouden zijn.